Urodzona wiosną 1934 roku w Poroninie. Tam spędziła pierwsze lata życia uczęszczając do szkoły podstawowej. Ukończenie Liceum Pedagogicznego w Zakopanem oraz Zaocznego Studium Nauczycielskiego w Krakowie umożliwiło jej rozwój kariery dydaktycznej początkowo w Szkole Podstawowej nr 2, a następnie w Szkole Podstawowej nr 1 w Czarnej Górze, z którymi związana była przez ponad 30 lat. Organizowała zajęcia pozalekcyjne w zespole śpiewu i tańca oraz gry na akordeonie. Po ukończeniu kursu korespondencyjnego Pracowników Bibliotek Publicznych i Szkolnych Instytutu Kształcenia Nauczycieli w Warszawie prowadziła bibliotekę wiejską. Jest również członkiem Związku Nauczycielstwa Polskiego.

Helena Budz aktywnie działała społecznie, będąc Radną Gromadzkiej Rady Narodowej w Czarnej Górze oraz wiceprzewodniczącą koła gospodyń wiejskich. Dodatkowo współorganizowała kursy kroju, szycia i haftu, pikowania kołder i gotowania. Oprócz działań społecznych Helena Budz rozwijała pasje literackie pisząc wiersze. Była autorką artykułów w “Podhalance”, “Echo Spod Giewontu” oraz pieśni o treściach religijnych. Została odznaczona wieloma wyróżnieniami, takimi jak Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Złoty i Brązowy Krzyż Zasługi, złota odznaka “Za zasługi dla gminy Bukowina Tatrzańska”.

Przyszedł na świat jesienią 1956 roku. Z Czarną Górą związany jest od samego początku – tu się urodził, tu ukończył szkołę podstawową, tutaj mieszka do dziś. Jego ścieżka edukacyjna oprócz rodzinnej miejscowości przebiegała również przez większe miasta – Nowy Targ, gdzie ukończył I Liceum Ogólnokształcące im. Seweryna Goszczyńskiego oraz Kraków, gdzie po ukończeniu studiów na Uniwersytecie Jagiellońskim zdobył wykształcenie prawnicze.

Obecnie Jan Budz jest znanym działaczem społecznym. Pełni funkcję prezesa gminnej spółdzielni “Samopomoc Chłopska” oraz działacza w Gminnej Radzie Narodowej w Bukowinie Tatrzańskiej, w Radzie Euroregionu “Tatry”, w Radzie Powiatu Tatrzańskiego. Od lat Jan Budz darzy ogromną miłością ziemię spiską. Jako prezes zarządu głównego Związku Polskiego Spisza oraz członek zespołu redakcyjnego “Na Spiszu” dba o ciągłe kultywowanie tradycji regionu. Przyczynił się do powstania zespołu spiskiego “Koce Łapki” działającego przy Szkole Podstawowej nr 2 w Czarnej Górze. W kręgu jego zainteresowań wyróżnić należy historię powszechną jak i regionalną, fotografię oraz gwarę spiską, której piękno przekazuje w wierszach własnego autorstwa.

Przyszedł na świat zimą 1953 roku w Czarnej Górze. Po ukończeniu szkoły podstawowej rozpoczął edukację w Liceum Ogólnokształcącym w Jabłonce, co rozpoczęło niezwykle owocny okres jego życia – w tym czasie trzykrotnie zdobył mistrzostwo Polski w biathlonie. Sport nie zdeterminował jednak jego ścieżki życiowej – ukończył Akademię Sztuk Pięknych w Krakowie na Wydziale Architektury Wnętrz. Po roku pracy w zawodzie został nauczycielem wychowania plastycznego w VI Liceum Ogólnokształcącym w Krakowie. Od wielu lat mieszka i pracuje w Austrii, sporadycznie odwiedzając ojczystą miejscowość. Mimo odległości jest bardzo związany zarówno z Czarną Górą, jak i ziemią spiską. Wyrazem tej miłości są pisane przez niego wiersze, będące zarówno odzwierciedleniem emocji, jak i postrzegania piękna w życiu i naturze.

Urodzona w 1978 roku w Zakopanem Romka ze szczepu Bergitka wychowana w Czarnej Górze. Od początku realizowała swoje pasje artystyczne – początkowo w Liceum Plastycznym im. Antoniego Kenara na Wydziale Meblarstwa w Zakopanem, a następnie na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie na Wydziale Rzeźby. Obecnie mieszka i tworzy w Czarnej Górze na jednym z największych osiedli romskich w Polsce, co znajduje odzwierciedlenie w jej pracach przepełnionych romską kulturą i tradycjami.

Małgorzata Mirga-Tas czynnie działa w obronie praw romskich, angażując się w wiele projektów społecznych i artystycznych przeciwdziałających wykluczeniu i dyskryminacji rasowej. Od kilku lat organizuje międzynarodowy plener artystyczny “JAW DIKH”. Wraz z Martą Kotlarską jest współautorką projektu “Romski Pstryk” – warsztatów fotograficznych dla dzieci romskich i nieromskich oraz autorką projektu “Romani Art”. Brała udział w kampanii “Jedni z wielu”, której celem była zmiana nastawienia Polaków do mniejszości romskiej oraz “Pravde Jakhenca – With Open Eyes” upamiętniającej zagładę Romów w niemieckich obozach koncentracyjnych. Jest członkinią Romskiego Stowarzyszenia Oświatowego “Harangos”. Dodatkowo, pracuje jako wykładowczyni na niestacjonarnych studiach pedagogicznych na Uniwersytecie Jagiellońskim.

Teresa Mirga przyszła na świat w 1962 roku. Jest Romką szczepu Bergitka zamieszkałą od urodzenia w Czarnej Górze. Pochodzi z grupy Cyganów Karpackich, jednej z czterech grup cygańskich zamieszkujących Polskę, której członkowie od kilku wieków prowadzą osiadły tryb życia. Światu dała się poznać jako znakomita poetka, pieśniarka, gitarzystka i kompozytorka będąc założycielką cygańskiego zespołu “Kałe Bała” działającego ponad ćwierć wieku (1992 rok). Teresa Mirga tworzy w języku polskim i romskim. Zespół prezentuje zarówno własne kompozycje, jak i tradycyjne pieśni Cyganów węgierskich, słowackich czy bałkańskich. “Kałe Bała” opracowuje dodatkowo zupełnie nowe aranżacje starych pieśni Cyganów Karpackich.

Dzięki działalności Teresy Mirgi kultura i muzyka cygańska przeżywa obecnie swój renesans, a słuchacze mogą na nowo zagłębić się w magicznych nutach cygańskiej pasji, radości czy nostalgii. Poezja Teresy Mirgi została wydana w trzech tomikach wierszy: “Soske kawka?”, “Pieśni z Czarnej Góry” oraz “Wiersze i pieśni”. Zespół “Kałe Bała” wydał kilka płyt, m.in. “Pieśni wielkopostne i żałobne”, “Od Bałkan do Karpat”, “Kaj Treder Romałe” czy “Niewiele nam trzeba: pieśni z Czarnej Góry”, prezentując swoją twórczość na wielu festiwalach i konkursach zarówno w Polsce, jak i za granicą.